Wat Overwatch goed doet?

Overwatch is de enorm succesvolle competitieve first-person shooter-titel van Blizzard. Het kwam uit in 2016 en veroverde de Esports-wereld stormenderhand, marcheerde naar de hogere regionen van Twitch-kijkersaantallen en veroverde zijn plek in de competitieve gaming-niche.

Er was veel concurrentie om te voorkomen dat het precies dat deed. Met name Counter-Strike Global Offensive (CSGO) en Call of Duty (COD).

Deze twee heersten over het FPS Esports-veld totdat Overwatch kwam en de boel opschudde. Het slaagde erin om COD in populariteit te overtreffen, niet verwonderlijk, maar heeft nog geen deuk in het pantser van CSGO gemaakt, opnieuw niet verwonderlijk.

Er zijn tal van factoren die bijdragen aan dit succes. De gameplay is foutloos en leuk, de wereld is levendig en uniek, maar ik zou zeggen dat niets meer heeft gedaan voor de dominantie van de game dan de personages.

Het zou een understatement zijn om te zeggen dat Blizzard-schrijvers en personageontwerpers het uit het park hebben geslagen. Gezien het aanvankelijke gebrek aan iets dat lijkt op de overlevering, ben ik eerlijk gezegd geschokt dat ze net zo goed werk hebben geleverd als ze deden.

Ze zorgden ervoor dat elk personage een aparte persoonlijkheid voelde, niet alleen een andere reeks vaardigheden.

Het is een tool die ze volgens mij hebben geleend van MOBA's. Multiplayer Online Battle Arenas staan ​​bekend om hun dynamische cast van helden, elk uniek in zoveel meer dan alleen vaardigheden.

Het was ingenieus om deze kleine factor te gebruiken in een FPS-game. Ze creëerden niet alleen gedenkwaardige, boeiende personages, maar creëerden ook een hele persoonlijkheidscultus rond de favorieten van verschillende spelers (ik ben Mei tot ik sterf, voor het geval je nieuwsgierig bent.)

Elk personage eindigde met enorme fandoms, en de eigenzinnige, schattige en opwindende selectie verspreidde zich als een lopend vuurtje over het internet.

Het spel ging op meer dan één manier viraal (als je het weet, dan weet je het wel), en al snel moest je moeilijk iemand online vinden die niet op zijn minst begreep waar het spel over ging.

Zie je, tot nu toe kregen shooter-spelers niet dat gevoel van fandom, of een personage om over te fawnen.

Zowel Call of Duty als Counter-Strike zien je het grootste deel van de tijd als generieke naamloze soldaat nummer 73 spelen. Nou ja, de hele tijd voor CSGO, terwijl COD wat karakterisering probeerde, en jammerlijk faalde.

Je kunt stellen dat dit komt door de meer realistische setting, maar de opname van unieke gespecialiseerde personages door COD's was bij aankomst vanuit een verhalend perspectief dood. Ze hebben in de game weinig tot niets gedaan om deze personages te promoten en waar ze allemaal over gaan, en absoluut geen marketing buiten de game.

Vergelijk dit met de moeite die Blizzard in zijn individuele personages deed, en het is gemakkelijk in te zien waarom de ene meer succes had dan de andere.

Als we de olifant in de kamer aanspreken, zijn de meisjes van Overwatch ook ontworpen om er ongelooflijk schattig en bruisend uit te zien, en als er één ding is dat we weten over internet, dan is het dat het dol is op schattige meisjes.

Het is gewoon stof tot nadenken, maar ik geloof dat dit de kritieke factor was die het spel over de rand duwde. Je mag het er niet mee eens zijn, dat is prima. Hoe dan ook, het was zeker een unieke aanpak die zijn vruchten afwierp.